Golfbags gearriveerd!

Een gejuich klonk er gisteravond op tijdens het diner toen bekend werd dat de golftassen van de onfortuinlijke Jacqueline, Jan, Nanda en Geurt tenslotte hier waren gearriveerd.

Er kan nu afscheid genomen worden van de huursets die, zo hoorde ik, met name lastig hanteerbare houten bevatten. Dat laatste deed me denken aan de Engelsman waar ik laatst mee speelde en die me zei: “The best wood in my bag is my pencil”.

Onze verwachtingen van met name Geurt en Nanda zijn nu uiteraard hoog gespannen. Zij maakten gisteren nog spelend met de huursets al een flinke sprong naar boven op het leaderboard en nu hebben ze hun eigen vertrouwde uitrusting dus… Na een toertocht op de motor in de omgeving gaan ze aan het eind van de dag nog even oefenen. Over hun zoon hoeven ze zich niet bezorgd te maken, die wordt nu door zijn oma verwend en de zaak hebben ze ook even uit hun hoofd gezet. (The Media House Leersum: voor al uw online en print diensten!)

Ook vader en zoon Richard en Benjamin gaan vandaag nog wat verder aan hun techniek werken. Voor Benjamin is het zo een extra drukke dag want hij heeft ook nog wat huiswerk bij zich dat wat aandacht nodig heeft.

Succes Benjamin

Succes daarmee Benjamin in je examenjaar!

Deze verslaggever gebruikt deze vrije dag om weer wat op krachten te komen. Ik heb me voorgenomen me deze dag als een hereboer op deze hacienda te gedragen: Kalm aan, een hapje en een drankje op zijn tijd, een rondje wandelen en grondig over het leven nadenken.

Dat uitrusten is niet helemaal overdreven nu we gisteren weer 6 uur over onze 18 holes deden. We kenden de baan weliswaar al een beetje maar hadden soms onderweg wat oponthoud. We liepen achter een flight waar het kennelijk niet voor iedereen naar wens verliep want een van de spelers zagen we driftig, na een mislukte putt, zijn balletje van de green af trappen. In onze flight reden Fons en Nicolette met een buggy. Halverwege de tweede negen kregen ze hiermee een lekke band. Dat bleek overigens een snel oplosbaar probleem. Fons belde vlot even de caddymaster en Nicolette maakte in rad Spaans snel even duidelijk dat de “rueda” “rotta” was en binnen de kortste keren werd er een andere buggy voorgereden. In andere flights kampten spelers ook wel met problemen met hun elektrische trolleys maar naar verluid werden die ook snel opgelost.

Help! Mieren op de green!

In mijn eigen flight heb ik genoten van zowel het gezelschap als het spel van mijn flightgenoten. Naar mijn gevoel wisten zij vaker dan ikzelf de bal op de fairway te houden. Daarbij vond ik het wel sympathiek dat het struikgewas naast de baan met rode palen is gemarkeerd (terwijl er in geen velden of wegen water te bekennen is).

Rode paaltjes bovenop een heuvel!?

Met name Sandy stak in een geweldige vorm. Ze heeft goed gescoord maar was vlak bij een nog veel beter resultaat. Diverse putts werden op een haar na gemist. Vandaag gaat zij nog verder aan haar techniek slijpen in een rondje met John dus dat belooft wat!

Na zes uur “werken” was het uiteraard weer heerlijk om op het zonnige terras te evalueren.

Aan de grote tafel middenin is men behoorlijk de diepte ingegaan bij deze nabeschouwing zodanig dat er onbedaarlijk werd gelachen. De als altijd attente Clazien (jawel die van de Dorhout Mees delegatie) heeft dit kundig vastgelegd op een beeldverslag dat ik de groep uiteraard niet wil onthouden.